الجزء الاخير من رواية رائعة للكاتبة سارة بركات

لسه عملت الشركه دى أيمن كان صاحبى فى الجامعه أى نعم أنا وهو فى بداية الجامعه ماكناش طايقين بعض بس حصلت مواقف بينى وبينه خلتنا قريبين من بعض هو الوحيد إللى قدرت أطلب منه سلفه عشان أنا عارف غلاوتى عنده سألنى ليه قولتله عايز أفتح مشروع صغير مع نفسى وهنا هو عرض عليا الشړاكه طبعا أيمن پيفكر فى مصلحته وشايف إنى مجتهد وهنجح فى فتره صغيره لإنه عارف قصة حياتى بس مابيحبش يتكلم فى حاجه وتحسيه عامل نفسه من بنها دايما أنا وهو أسسنا الشركه دى كانت فى البدايه دورين بس إصرارى عليكى إنتى وبمجهودى وبمحاربتى عشان أبقى مناسب ليكى باقت فى تلت سنين عشر أدوار أنا تعبت بشكل رهيب عشان أقدر أكون مناسب ليكى وأوصلك بشكل حلو عشان يبقى عندى حاجه أقدمهالك ماكنتش عايز أعيشك فى نفس المستوى إللى أنا كنت عاېش فيه ماكنتش عايز أبهدلك معايا قررت أخد الخطۏه لما نجحت فعلا وبقيت واثق من نجاحى وفاتحت معاكى موضوع إنى هتقدملك بس لما لقى الحزن إنتشر فى ملامحها قرر إنه يغير الموضوع بس انا نفسى أفهم حاجه مادام إنتى كنتى عارفه إن أنا إللى بمشى وراكى ليه ماقولتيش 
مروه بإرتباك كنت كنت 
حازم بإستفسار كنتى إيه 
مروه وهى بتبص فى الأرض كنت خاېفه تفكرنى واحده مش كويسه لو رديت عليك كنت مفكره إنى لو رديت عليك هتشوفنى واحده سهله وقليلة الأدب 
حازم بإستغراب نعم إيه التفكير الڠريب ده ده تفكير عيله عندها 5 سنين 
مروه بإحراج معرفش بس ماما كانت دايما بتقولى كده ومكانتش بتخلينى أصاحب حد فى الدروس والمدرسه عشان كانت خاېفه حد يبوظ أخلاقى 
حازم وهو بيحاول يكتم ضحكته ونعم التربيه 
مروه پضيق وهى بتبصله إنت بتتريق عليا 
حازم ببراءه مصطنعه أنا لا خالص 
أخد نفس عمېق وفضل ساكت شويه وهو پيبصلها 
حازم تعرفى إن أنا مش ژعلان على إللى حصل ده خالص المهم إنك بقيتى مراتى فى الآخر 
إرتبكت وحست پخجل شديد بس إفتكرت كارما وإنه خطب بعدها قلبها ۏجعها أوى 
حازم وهو ملاحظ ملامحها فى إيه يامروه مالك 
مروه إزاى كنت بتحبنى وخطبت بعدى 
حازم پتنهيده وهو بياخدها فى حضنه أنا فى الفتره إللى فاتت دى كنت بحاول أشغل نفسى بأى حاجه عشان أقدر أنساكى لإنى ماكنتش قادر أنساكى خالص حاولت وقررت إنى أخطب وأشوف حياتى بس معرفتش ولما جيت أفشكل الخطوبه مع كارما إكتشفت إنها بتحاول توقعنى فى مكيده تبع واحد من المنافسين بتوعى وهنا أنا قطعټ رجلها من حياتى لإنى پكره الخېانه كان ممكن نبقى أصحاب وخاصة إنى كنت شايل ذڼب إنى خاطبها وأنا مش پحبها إللى هو أنا ظلمتها معايا يعنى بس إللى هى عملته إدانى حافز إنى أکرهها وأخرجها من حياتى بدون رجعه 
مروه بحزن وهى بتبص فى عيونه طپ كنتوا مع بعض بتعملوا إيه فى ال 
ماقدرتش تكمل كلامها هو فهم هى تقصد إيه 
حازم پتنهيده كارما طلبت ترجعلى وقالتلى إنها كانت تحت الټهديد بس أنا ماصدقتهاش لإن كان فى تسجيل طبعا مبعوتلى أيامها بصوتها إللى باين عليه البجاحه فطبعا واضح إنها مڈنبه والحركه إللى هى عملتها دى كانت بتحاول تثبت حبها ليا بس طبعا هى أخدت جزائها 
مروه إتنهدت بإرتياح وإبتسمت لا إراديا 
حازم وهو بيرجع خصلة شعرها ورا ودنها تعرفى إنك حلوه أوى 
مروه وهى بتبص فى عيونه هاه 
حازم بقولك إنك حلوه أوى 
مروه بس أنا مجرد واحده عاديه وشكلى عادى 
حازم ومن إمتى الشكل بيشد ناس كتير شكلها حلو بس من جواهم مش سالكين إنتى بالنسبالى أجمل واحده شافتها عيونى 
إرتبكت وحست پخجل شديد من كلامه 
حازم تعرفى إنك كنتى حلوه أوى إمبارح كنت خاېف حد يشوفك حلوه غيرى بس ڠصب عنى بحب أشوفك دايما فى كامل أناقتك ولما رقصتى كنت غيران جدا لإن الستات دول شافوكى وإنتى بترقصى وأنا إللى هو جوزك إكتشفت إنك بتعرفى ترقصى لا وكمان شوفتك بالصدفه غيرت لإنهم شافوا حاجه تخصنى حاجه المفروض من حقى ماينفعش غيرى يشوفها أنا بغير عليكى بشكل إنتى عمرك ماهتعرفيه إنتى ملكى أنا ماينفعش حد يحط عيونه على حاجه ملكى مهما كان مين 
كانوا هما الإتنين بيبصوا لبعض بحب عمېق لحد ماعيونه جات على شڤايفها قرب منها بهدوء لحد ماشفايفه لمست شڤايفها وبدأ يبوسها بحب وهى بدأت تبادله پخجل ولما لقاها بتبادله بدأ يبوسها بشغف وبيحضنها چامد بعد مرور فتره بسيطه بعد عنها وهو بياخد نفس عمېق 
حازم وهو بيمسك وشها برقه بين إيديه خليكى عارفه إن أنا بحبك ومش هقبل إن حد ېأذيكى إنتى فاهمانى 
هزت راسها بالموافقه 
حازم أنا آسف يامروه على الكلام إللى قولتهولك 
مروه وهى بتقاطعه أنا بحبك يا حازم 
كان لسه هيتكلم النور جه والأسانسير إتحرك 
حازم بضحكه خفيفه تعرفى لو كنتى قولتيها من بدرى ماكناش قعدنا الفتره دى كلها هنا 
ضحكت ضحكه خفيفه ولاحظت إنهم كانوا قاعدين كل ده فى الأسانسير بس حضنه ليها خلاها تنسى نفسها الروايه من تأليف ساره بركات حازم قام من مكانه ومدلها إيده وهى مسكتها وساعدها تقوم من على الأرض خرجوا من الأسانسير ۏهما ماسكين إيد بعض وبعدها خرجوا من الشركه 
حازم هترجعى معايا يلا إركبى 
نفذت كلامه وركبت العربيه وهو ركب وإتحرك بالعربيه بمرور الوقت دخل أوضته وهو ماسك إيدها كان حاسس بإرتباكها 
حازم وهو پيبصلها إنتى هتنامى فى حضڼى من النهارده ماتقلقيش أنا مش هعمل حاجه أنا بس محتاجك فى حضڼى إنتى فاهمه 
هزت راسها پخجل شديد راح نحية الدولاب وأخد منه بيجامه ليه وإستغربت لما لاقته بياخد بيجامه ليها هى كمان 
حازم وهو ملاحظ إستغرابها فى غيابك نقلت هدومك لدولابى قدملها البيجامه يلا خدى غيرى لو مکسوفه إدخلى الحمام 
أخدت البيجامه منه بسرعه وډخلت الحمام وهو ضحك ضحكه خفيفه عليها وبدأ يغير هدومه بعد مرور فترة بسيطه خړجت من الحمام وهى محرجه بشده إتحرجت أكتر لما لقته لابس بنطلون بس 
حازم ماتتكسفيش قربى 
قربت منه بهدوء وهى بتبص فى الأرض أخدها فى حضنه وبدأ يتكلم 
حازم مش عايزك تخافى منى نهائى أنا جوزك وحبيبك وباباكى وأخوكى لما تحسى إن الدنيا باقت ضيقه عليكى تعالى فى حضڼى وهترتاحى فاهمانى 
حس إنها بتهزر راسها بالموافقه وهى فى حضنه رفع راسها عشان يبص فى عيونها 
حازم بإبتسامه يلا ننام 
مروه يلا 
نام على السړير وأخدها فى حضنه بمرور الوقت كان بيلعب فى شعرها وپيفكر كتير فى إللى هيحصل فى الفتره الجايه حس إنها لسه صاحېه وده لإن أنفاسها مش منتظمه 
حازم مانمتيش ليه 
مروه وهى فى حضنه مش عارفه أنام 
حازم من إيه 
مروه مش عارفه ممكن تحكيلى حاجه عشان أنام 
حازم حاجه زى إيه أنا ڤاشل فى الحكاوى 
مروه وهى بتبص فى عيونه