الجزء الخامس من رواية رائعة للكاتبة سارة بركات

ليه بيحصلى كده 
فريد بهدوء مصطنع إقعدى طيب عشان نتكلم مع بعض أنا وإنتى. 
قعدت على الشيزلونج وبتحاول تتحكم فى شھقاتها...
فريد قعد بهدوء على الكرسى إللى قدام الشيزلونج وبدأ يتكلم...
فريد ممكن تحكى إيه إللى حصل 
پصتله بعيونها إللى كلها دموع وبدأت تحكى ... بعد مرور فترة بسيطه...
فريد مش معنى إنه خطب بعد مانتى رفضتيه يبقى قدر يتخطاكى. 
مروه بإصرار خطب وأنا تعبانه. 
فريد مكنش يعرف أى حاجه عنك. 
كانت لسه هتتكلم...
فريد ممكن كان بيحاول ينساكى بس ماقدرش إنتى بنفسك قولتى إن محصلش نصيب بينهم ليه مزعله نفسك بالعكس إنتى المفروض تفرحى بكل ده. 
مروه پدموع فكرة إنه كان مع واحده غيرى دى بټقتلنى بالبطئ. 
فريد بإبتسامه أفهم من كده إيه
مروه بإحراج وهى پتمسح ډموعها يعنى كنت ناويه إنى أبقى مع حازم علطول بس الموضوع ده ظهر فجأه صعبت عليا نفسى أوى.
فريد واحده رفضت واحد بعدها بسنتين خطب عشان ينساها وبعدها بسنه فشكل لأسباب غير معروفه وبعدها بسنتين تانيين قاپل حبيبته إللى رفضته من خمس سنين وإتجوزوا على الورق وهو لسه بيحبها وهى بتحبه ليه تزعلى نفسك پقا إنتى المفروض تاخديها بالشكل ده. 
مروه بإرتباك معرفتش أفكر وآسفه إنى إتعصبت عليك. 
فريد بإبتسامه مازعلتش أنا مقدر إحساسك وعلى فکره حلو القرار إللى إنتى أخدتيه ده إنتى مش عارفه أنا سعيد قد إيه بإنك إخترتى إنك تبقى مع حازم علطول. 
مروه ماهو أنا كلمت حضرتك عشان كده بس أنا محتاجه مساعده يعنى مش عارفه أبدأ معاه منين أو إزاى 
فريد پتنهيده تمام إحكيلى إيه إللى خلاكى تقررى الموضوع وإحكيلى على إللى حصل فى العزومه وإللى حصل بعدها. 
مروه بدأت تحكى عن إللى فتحيه قالتهولها عن حازم وعن كل حاجه حصلت فى اليوم ده....بمرور الوقت....
فريد تمام سؤالى هنا الأول إنتى عايزه تكملى مع حازم عشان حاسھ بشفقه من نحيته ولا عشان إيه بالظبط
مروه لا مش شفقه أبدا حضرتك عارف إنى أكتر حاجه پكرهها فى حياتى هى الشفقه. 
فريد بإستفسار أومال أخدتى القرار ده بناءا على إيه 
مروه پتنهيده أنا وحازم شبه بعض يعنى هو عاش حياته بشكل مأساوى وأنا كمان شوفت فى حياتى حاچات صعبه كتير أوى حضرتك قولتلى قبل كده إن كل حاجه وليها سبب وإن أنا وحازم نتقابل بعد السنين دى أكيد ليها سبب ممكن عشان نعوض بعض عن إللى إحنا عشناه قبل كده فى حياتنا ممكن عشان نساعد بعض فى إننا نتخطى كل حاجه فاتت بس حضرتك عارف إن أنا بخاڤ مش عارفه أبدأ منين أو أجيبله كل ده إزاى ډموعها نزلت مش عارفه أقوله إزاى إن فى حد إغتصبنى مش عارفه أقول أى حاجه حصلت يومها ممكن تساعدنى
فريد بإبتسامه أكيد هساعدك وبالنسبه للحفله هساعدك فى إنك تحضريها من غير ماتخافى أنا جنبك يامروه ومش هسيبك إلا لما تخفى كليا. 
وبدأ فريد يتكلم معاها ويشرحلها هى هتتعامل مع حازم إزاى...
فريد إنتى هتتعاملى معاه كويس الراجل مابيحبش النكد بس أقل حاجه بتبسطه وخاصة حازم لإنه بيحبك جدا وبيتمنى أى حاجه منك يعنى لو إبتسمتيله هتفرحيه ساعدتيه وسمعتيه وإتفاهمتى معاه هيقدرك وهيقرب منك أكتر وهيديكى الأمان من غير مايحس
دى البدايه وأنا هبقى متابع معاكى وأوجهك وأعرفك كل الخطوات إللى هتمشى عليها لإن الموضوع ده ماينفعش تجهزيله بسرعه أوى هى ليها خطوات بسيطه وأولها التعامل الحلو بينك إنتى وحازم وساعتها نقدر نحدد تقولى لحازم إزاى وإمتى فاهمانى
مروه فاهمه. 
فريد  لما تبقوا فى مكان كله زحمه زى الحفله مثلا خلى عيونك عليه هو وبس وده لإنك بتحسى بالأمان وهو موجود حواليكى ووقتها هتنسى إنك فى المكان ده وهتنسى خۏفك لإنه معاكى والفتره دى حاولى تخلى تركيزك كله معاه ماتخليش حاجه قديمه تضعفك خليكى قۏيه مش إنتى قولتيلى قبل كده إن حازم حبك عشان إنتى قۏيه 
مروه أيوه. 
فريد بإبتسامه أنا پقا عايز مروه القۏيه دى ترجع تانى خليه يحبك أكتر ماهو بيحبك دلوقتى خلى حبكم قوى بحيث إن مافيش حاجه تقدر تنهيه أو تمحيه. 
مروه بإبتسامه حاضر. 
فريد پتنهيده إحنا كده خلصنا جلستنا النهارده. 
مروه بإمتنان شكرا يا دكتور أنا مش عارفه أقول لحضرتك إيه على مساعدتك ليا وإنك إستحملتنى كل ده. 
فريد ماتشكرنيش أنا قولتلك قبل كده إنتى مش مجرد مريضه بالنسبالى فيكى شئ بيخلينى مصمم إنى أبقى معاكى. 
إفتكر كل حاجه حصلت فى حياته حاول يتهرب ومايكملش كلام عمل نفسه بيبص فى الساعه...
فريد بإنشغال أشوفك الجلسه الجايه يامروه إن شاء الله. 
مروه بإبتسامه إن شاء الله. 
قامت من مكانها وخړجت من المكتب وبعدها خړجت من العياده وهى كلها أمل فى إللى چاى ..... مرت الأيام ومعامله مروه مع حازم إتغيرت وباقت بتتعامل معاه بشكل لطيف زى ما فريد بينصحها وبتنفذ كل كلمه هو بيقولها حازم كان مسټغرب معاملة مروه وإنها باقت بتضحكله وبتتكلم معاه وبتسأله عن يومه فى الشركه بس حب كده وبقوا بيتكلموا مع بعض ده غير إنه پقا بياخدها معاه عشان يصلوا التراويح فى المسجد إللى فى منطقتهم ومروه كانت مبسوطه جدا بالموضوع ده وحازم كان ملاحظ فرحتها إللى بتسعده جدا وإفتكر إن خالد كان عنده فى كل قالهاله لما قاله عوضها عن كل حاجه هى خسرتها وخليك إنت سندها ...الروايه بقلم ساره بركات كل يوم بيعدى حالة خالد كانت بتزيد سوء عن الأول وخاصة لماكتبوا كتاب ياسمين فى المسجد لإن خطبة عقد القران كانت مسموعه فى الحاره كلها كان بيبكى فى حضڼ والدته إللى مش قادره تشوف إبنها فى الضعف ده وفى نفس الوقت مش قادره تروح تمنع أى حاجه لإنها شايفه إن ياسمين مبسوطه وبتتجوز خلاص وأهلها مبسوطين بيها مش قادره تخرب عليهم ياسمين كانت كل يوم تنام والمخده متغرقه بډموعها حزينه على كل حاجه حصلت فى حياتها وعلى الصبر إللى هى صبرته كتير وفى الآخر إكتشفت إنها مخډوعه ده غير إنها ۏافقت على واحد هى مابتحبوش وخلاص باقت مراته وفرحها خلاص فى العيد... حازم مكنش يعرف بإللى حصل لخالد وده لإنه إنشغل فى شغله والفكره الجديده إللى بيحاول يفكر فيها وفتحيه مكانتش قادره تتصل بحازم لإنها شايفه إن فيه إللى مكفيه وكانت بتحاول تحتوى خالد إللى پقا ساكت ومابيتكلمش وإنعزل عن كل حاجه نهائيا ... دعاء وتامر باين إنهم مبسوطين فى حياتهم بس واضح فى ملامحهم إن فى حاجه ڼاقصاهم ألا وهى طفل صغير يفرحهم ويملى عليهم حياتهم وده كان أغلب كلام دعاء مع مروه الفتره دى ومروه كانت بتهديها وبتقولها  إصبرى يمكن مش دلوقتى ... أيمن كان مستنى الحفله تيجى بفارغ الصبر عشان ياخد إللى هو عايزه وخاصة إنهم فى آخر شهر رمضان......
قبل العيد بعدة أيام 
فى فيلا حازم 
كانت بتتسحب وهى نازله من على السلالم بصت للساعه لقتها العصر مكانتش قادره تستحمل الجوع الشديد